Cisza = alarm!

Czasem boli głowa. Czasem nie słyszysz już nawet swoich myśli. Śmiech, krzyk, guganie, 

płacz: Zosia. Na każdym kroku, w każdej minucie. I cieszysz się, bo tyle chce opowiedzieć. Głównie wychodzi MA-MA-MA. Ostatnio: Iiiiiiiiiiiieeeeiiiieeee! – jak wstanie samodzielnie! 

Tak czy inaczej: dumna jesteś, ale i zmęczona zosinym hałasem. Jak do jej słodkiego głosiku dojdzie jeszcze akompaniament BAM BAM jakiejś zabawki (najlepiej drewnianej o podłogę), 

to już Twoje Bam bam uszne wysiada (bębenek w sensie). 

I z utęsknieniem rozglądasz się za ciszą. 

I oto jest. Nadeszła. Usiadła. Cisza.

Delektujesz się każdym jej kawałkiem...

Jeśli jest cisza, to gdzie poszła Zosia? No właśnie: Gdzie jest Zosia?!  

Zosiuuu – co robisz Kochanie? I szukasz. Komnat nie za wiele więc  znajdujesz szybko. 

Jest. I już wiesz, że cisza zawsze oznacza alarm!

Cisza trwała trzy minuty. W tym czasie Zosia rozbroiła, kawałek po kawałku, wszystkie klamerki do bielizny. Łącznie ze sprężynkami je łączącymi. I bacznie się im przygląda. I mi. Czy aby mama dumna, że Zosia tak ciężko pracuje. A mama się przygląda, czy aby rączki całe – nie pocięte. I w momencie jak zabrała Zosi nową zabawkę, nastąpiło przeciwieństwo ciszy. 

I bębenki uszne znów puchną. 

Idę na zakupy - muszę kupić nowe klamerki.