Krzyżowanie. Nie w temacie Wielkianocy.

Udało się. Mogę w dzień. W końcu! Nie wieczorami, po kryjomu, jak Dziecię zaśnie. 
Piszę sobie bloga w dzień. Tralalaa.... Ale złudne to szczęście: piszę bo Zosiek drzemie. 
Bo trzeba Wam wiedzieć, że wszelkie blogowanie czy graficzenie; każdy romans z komputerem jest okupowany krzykiem, nie - WRZASKIEM zosinym. Nawet kiedy Mama śmie usiąść 
z kartką papieru aby po ludzku, po prostu, jak dawniej: porysować. No i tak Zosia spycha mi 
tą czynność ulubioną na wieczory, przy resztce światła i energii*. Matka jest nieasertywna. Koniec z tym! Dziecko musi wiedzieć, że Matka raz po raz rysuje/pisze/graficzy. 
To życie jej, a Matka bez życia jest..... nieżywa. Blubram, a czas pokaże, 
czy Zosiek ogarnie te zabawki Mamy. O tym innym razem. 
To może zacznę tego posta w końcu:

Powracam do tematów zosinych siadów. O tym pogadam, bo do stania i chodzenia
jednak jeszcze daleko. Zosia siedzi. Dupskiem szoruje podłogę w celu przemieszczenia się. 
Nogi, jak dwa sterniki, zmieniają kąt rozstawienia, dla utrzymania równowagi ciała. 
Ale zdarza się, że się krzyżują. I co wtedy? Bo według jakiejś wykwalifikowanej Pani Rehabilitantki i Fizjoterapeutki z Youtuba, nie powinny. No i durna matka biega za Zosiakiem rozkrzyżowując gireczki. Ale bez przesady jak zwykle: dziecko przecież bada swoje ciało 
i sprawdza, jakie wygibasy i ćwiczenia potrafi. Włącznie z krzyżowaniem wspomnianych nóg. Więc matka przestaje biegać. Skrzyżuje nogi razem z Zosią? 
O jeju - ale ciężko!


*pomijam inne kwestie, które spychają mi TĄ czynność na wieczór właśnie: sprzątanie, zmywanie, pranie, gotowanie, przewijanie, karmienie, odkurzanie, spacerowanie, zabawianie, enie, anie, nie, nieeeee...