Kapujesz? Czyli o niekapkach słów pięć.

 

Trochę popadało, lało wręcz. Teraz będzie parno. Żar z nieba, więc woda do pyska. 

I pyszczka. I ja o tym tu. Ja piję z kubka, Arek ze szklanki, a Zosik z 360. Ale od początku. 

Na początku jest butelka. No cycek właściwie (ale u nas wyszło, że tylko przez chwilę). 

No więc butelka i co dalej? I kiedy to dalej. Słyszałam, czytałam, że w butelce to najlepiej 

tylko mleko, nie żadne inne napoje – niech ma skojarzenie z ssaniem, piersią, bliskością etc.

Gdy nastąpiło to dalej (około 7 miesiąca) zaczęłam się rozglądać za odpowiednim zastępstwem za butelkę (zwłaszcza do tego innego picia). I oto bum, zawaliły mnie te wszystkie kubki srapki, niekapki, bidony, bajery. Nie wiem. I w panice matki + nadgorliwości babci wyszło, 

że Zosiak kubków niekapków ma 4: z czego jeden nie kapie. 

Pewnego dnia relacjonuje moje zdobycze koleżance po fachu (czytaj: również matce). 

I zderzenie. Bo oto koleżanka, zwana Justyną, recytuje mi teorie, że kubki niekapki są be,

że to nadal ssanie, że najlepiej od razu ze zwykłego kubka. Ostatecznie bajerzastego kubka 360. A co to? – pytam. I po tygodniu już mam. Dałam się ponieść. 

Bo to gadżet i żyć bez niego można. I pić nawet. Ale jakże z nim łatwiej. Dziecię pije, 

jak ze zwykłego kubka, ale robiąc owym kubkiem rewolucje w powietrzu, nie uroni ani kapka. 

Ot niekapek. I to dookoła – w końcu 360. Wiem, wygoda i czyste lenistwo matki. Ale i czyste podłogi, ubrania i Zocha. Nie to, że Zoś nie zna normalnego kubka – coraz częściej ma z nim do czynienia.  I czyni kałuże właśnie. Wiem też, nie uniknę takich powodzi. Ale komu się powodzi, może sobie ten kubek za kilka dych kupić. I mieć święty spokój. I suchy. 

I nie żałuję, że się skusiłam. 

Leniwamatka.