JA / No to sru....

  

Sobie ponarzekałam ostatnio. Że tak Sprawami zawalona jestem. Że deficytowo w pozycji leżącej, bądź chociaż siedzącej, bywam. No to proszzzzz: kilkudniowo poleżałam. 

A raczej moja pozycja była siedząca. Więcej: siedząco-srająco-rzygająca. 

Grypa żołądkowa vel rotawirus welcome. 

A jak to było? Nie, szczegóły zostawię dla siebie (a raczej już je z siebie wy…..). 

Chciałam tylko przybliżyć ten Łańcuszek Szczęścia, który do nas zawitał na tydzień:

Bobas nasz słodki kochany, mniej już słodko rzygnął sobie w zeszły weekend dwa razy. 

Nic to: Pewnie coś nietak zjadł w żłobku – myśli mama. > Mąż informuje po weekendzie: Niedobrze, temperatura. Marudzi przy poniedziałku – myśli Żona. > Mój, żetakpowiem, wtorkowy Zwrot dołem i górą. Zatrułam się sałatką – myślę sobie. Po szóstym razie: 

…. – nie myślę. Po nocnym maratonie moje zwłoki zostają zawiezione do lekarza, 

który mnie uświadamia: Jelitówka, Grypa żołądkowa (jak zwał, tak zwał, ważne, 

że będzie pan srał). > Potem oberwało się mamie mojej, która przybyła z pomocą. > 

I co dalej następuje: Szwagierce oraz Bratu, którzy odwiedzili nieświadomie 

wyżej wymienionego Bobasa. 

The end (?)

I takie nasze oto szczęścieniepojęte. Miał być Woodstock – było …….anie. A Zosia? 

Przecież była szczepiona na rotawirusy. Więc tylko nam je ze żłobka grzecznie przyniosła.

Podać dalej? Macie szczęście: wirtualnie się nie da.

Idę srać. Tfu! Spać.

Jutro w końcu praca.